ในช่วงยุคกลาง ผู้คนในยุโรปสร้างห้องต่างๆ เป็นส่วนเสริมของโรงกลั่นที่ออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อให้อาหารขาดน้ำด้วยความร้อนจากไฟในร่ม อาหารถูกห่อไว้ทั่วห้อง รมควัน และตากให้แห้ง การขาดแสงแดดและวันที่อากาศแห้งทำให้ไม่สามารถตากอาหารนอกบ้านได้ และโรงเรือนแบบพิเศษเหล่านี้ได้แก้ปัญหาสำหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในสภาพอากาศที่เย็นและชื้นแฉะในช่วงกลางทศวรรษที่ 1800 ได้มีการพัฒนากระบวนการเพื่อให้ผักแห้งที่อุณหภูมิ 105 F และอัดเป็นเค้กได้ ผักแห้งเหล่านี้เป็นแหล่งอาหารที่น่ายินดีสำหรับชาวเรือที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการเดินทางไกลโดยขาดอาหารสด ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารใช้อาหารที่ขาดน้ำเป็นเสบียงเบา ๆ ขณะปฏิบัติหน้าที่ในสนามรบ ปัจจุบันเราเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า "อาหารพร้อมรับประทาน" (MREs) หลังสงคราม เหล่าแม่บ้านไม่เร่งรีบที่จะเพิ่มอาหารขนาดกะทัดรัดแต่มักไม่มีรสนี้เข้าไปในกิจวัตรการทำอาหารประจำวันของพวกเขา และอาหารขาดน้ำก็ไม่เป็นที่นิยมในฐานะคนเตรียมอาหารที่เป็นชาวสวนด้วย ฉันอยากจะเตรียมอาหารในครัวให้มากกวŭ 
